Zaprosiła nas pani Zuzanna. Spotkaliśmy się w parku, który otacza nowo wybudowany pałac przez miejscowego krezusa, radnego z…. lewicy. Dziesięć osób, które łączy jedno. Niski dochód. Kilkoro z nich utrzymuje się z zasiłku stałego z powodu trwałej niezdolności do pracy, 645 zł. Są jednak i tacy, którzy pobierają zasiłek w kwocie 350 zł. Pani Zuzanna twierdzi, że 350 zł to powinien być jakiś dodatek, ale nie jedyny dochód i pyta pracownicę pomocy społecznej gdzie jest instrukcja obsługi tego zasiłku, która wyjaśniałaby jak za taką kwotę przeżyć miesiąc? Z kolei pan Robert, który włożył wiele wysiłku, aby nas tu wszystkich zgromadzić, jest ławnikiem. Zdarzało się, że na jednym posiedzeniu w sądzie rodzinnym rozpatrywano nawet 11 spraw. Za tę czynność otrzymuje skromną dietę w wysokości 500 zł. W związku z tym pomoc społeczna odejmuje tę kwotę od zasiłku stałego 645 zł i wypłaca tylko 145 zł. Dlaczego wypracował emerytury? Bo to jest Włocławek tu szczególnie ciężko o zatrudnienie i przez 18 lata był zarejestrowany jako bezrobotny. I mimo, że dawno już osiągnął wiek emerytalny musi żyć za kwotę, za którą nie sposób przeżyć. W rozmowie bierze udział młode małżeństwo, które zajmuje się „Szlachetną Paczką”. Ci „dobroczyńcy” mają wiele uwag, na temat ludzi, którzy żyją dostatnio z zasiłków bo nie chce im się pracować. Ścieramy się. Na spotkaniu jest grupa osób, które ledwo wiążą koniec z końcem, choć większość życia uczciwie przepracowali. Póki była praca. Teraz kwitując głodowe zasiłki muszą podpisywać zobowiązania, że nie będą dorabiać. Nie chcą by ich dalej obrażać. „Dobroczyńcy” wściekli odchodzą. Dowiadujemy się jeszcze, że we Włocławku szykuje się ponad 800 eksmisji na bruk, ale lista „ofiar” jest utajniona. Z pomocy społecznej korzysta 4 600 osób. Wśród nich obecni zrobią kwerendę. Chcemy jak najwięcej danych o budżetach domowych, długach, strategii przetrwania za te marne grosze. Powstanie tu nasza filia. Będzie biuro. Jest zapał. Miejscowa pomoc społeczna zapewnia obiady. Podobno są średnio jadalne. Ale za rezygnację z posiłków, które mają wartość 240 zł miesięcznie wypłaca się ekwiwalent w wysokości zaledwie 60 zł. Pada pomysł stworzenia konkurencyjnej jadłodajni we współpracy z rolnikami. Spędziliśmy kilka godzin w towarzystwie najbiedniejszych z biednych. Nikt z nich nie popełnił żadnego błędu językowego. Mówili logicznie i piękną polszczyzną. Ale przede wszystkim mówili sensownie, o swoim położeniu i o wielkiej niesprawiedliwości, która ich spotyka. Następne takie spotkanie w Sierpcu.
Piotr Ikonowicz
Kujawsko-pomorskie
